Debiteur koopt te veel op de pof

Het ‘op de pof’ kopen is een wereldwijd probleem. Is het slechts gemakzucht van de mens? Of is er meer aan de hand? Als je het sec bekijkt, is het een merkwaardig fenomeen. De debiteur koopt een product of dienst, terwijl men op dat moment niet over de financiële middelen beschikt om het beoogde aan te schaffen. Waarom koopt men op de pof? Wat drijft zo iemand? En wat ook interessant is om te weten: waar komt het vandaan, wat is de bakermat van deze verontrustende manier van aankopen doen?

De oorsprong van ‘op de pof’
Om achter de oorsprong te komen raadplegen we de site van Het Genootschap Onze Taal. Dat is de organisatie die jaarlijks het Dictee der Nederlandsche Taal van tevoren checkt. Een gerenommeerde organisatie dus. Wat zeggen zij over deze uitdrukking? Een pof wordt taaltechnisch gezien als een klap of een stomp. Daarom stellen zij: “Op de pof betekent oorspronkelijk: zoals je doet, als je er maar een slag naar slaat.” Zij geven aan dat dat vrij vertaald kan worden naar ‘op goed geluk’. De verkopende partij verlangt geen directe betaling en hoopt maar dat de betaling in een later stadium wel geschiedt.

De Verenigde Staten als bakermat
Er zijn natuurlijk landen die de kroon spannen en waar het ontbreken van een creditcard haast uit den boze is. In de Verenigde Staten is dat het geval. Zij worden wereldwijd gezien als een hardnekkige debiteur. Niet dat zij bewust wanbetaler willen zijn. Nee, dat niet. Maar daar wordt zo wat bijna alles gefinancierd met geleend geld. We kennen de beelden van enkele jaren geleden. Leegstaande huizen, omdat Amerikanen hun huur of hypotheek niet meer kunnen betalen. Maar wel: creditcard hier, creditcard daar. Vanaf de eeuwwisseling leven de Amerikanen al op de pof. Wellicht daarvoor ook al. Maar de tijden van hoogconjunctuur tot 2008 – het moment waarop de bankencrisis in Amerika ontstond – hebben dit fenomeen alleen maar aangewakkerd. Het is dus niet alleen de consument die van alles op krediet koopt. Nee, de Amerikaanse overheid doet doodleuk mee.

De Nederlandse consument als debiteur
Het is inderdaad gemakkelijk om nu te kopen en pas te betalen in 2015. Leuk, toch? Het is prettig dat de mogelijkheid bestaat, maar de kunst is er verantwoord mee om te gaan. Hoe zit dat in Nederland? De mogelijkheid om op krediet te kopen wordt ons massaal door bedrijven aangeboden. Dat kun je ze niet kwalijk nemen. Bedrijven nemen op deze wijze bij de consumenten een drempel weg, waardoor zij sneller overstag gaan en hun aankoop verrichten. Het innen van het openstaande bedrag komt later wel, al dan niet aangevuld met incassokosten, rente en/of administratiekosten. Willen we dit tegengaan, dan is onze eigen rol toch wel van belang. Maar blijkbaar is het moeilijk om ‘nee’ te zeggen en gewoon aan jezelf toe te geven dat je even het geld niet hebt.

Bron: onzetaal